புள்ளும் சிலம்பின காண் புள் அரையன் கோயிலில்* வெள்ளை விளி சங்கின் பேர்-அரவம் கேட்டிலையோ?
பிள்ளாய் எழுந்திராய் பேய்முலை நஞ்சு உண்டு* கள்ளச் சகடம் கலக்கு அழியக் கால் ஓச்சி* வெள்ளத்து அரவிற் துயில் அமர்ந்த வித்தினை* உள்ளத்துக் கொண்டு முனிவர்களும் யோகிகளும்*
மெள்ள எழுந்து அரி என்ற பேர் அரவம்* உள்ளம் புகுந்து குளிர்ந்து ஏலோர் எம்பாவாய்.
ஸ்ரீஆண்டாள் திருப்பாவை (6)
ஆண்டாள் முதல் ஐந்து பாசுரங்களில் பரமனுடைய, பர, வ்யூக, விபவ, நாம, நித்ய-லீலா விபூதி விசேஷங்களை சொல்லி பாடினாள். அதிலும் முதல் பாசுரத்தில் ப்ராப்ய ப்ராபக சம்பந்தத்தையும், இரண்டாம் பாசுரத்தில் க்ருத்யா-அக்ருத்ய விவேகத்தையும், மூன்றாம் பாசுரத்தில் பகவதனுக்ரஹத்தினால் ஏற்படும் மங்களங்களையும், நான்காம் பாசுரத்தில் பகவானை அடைந்து சரணாகதி செய்தால், பர்ஜன்ய தேவனான வருணன் முதலானோர் தாமும் அனுக்ரஹிப்பதையும், ஐந்தாம் பாசுரத்தில் கர்ம கட்டிலிருந்து விடுபடும் மார்க்கத்தையும் சொல்லி ஒரு கட்டத்தை முடித்தாள்.
அடுத்த படியாக அர்ச்சையையும் பாகவத விசேஷங்களையும் சொல்ல வருகிறாள். அடுத்த பத்து பாசுரங்களில் பத்து வீடுகளுக்கு சென்று கோபிகைகளை எழுப்புவதாக அமைந்துள்ளது. இன்றைய பாசுரத்தில், பாகவதர்களுடன் புதிதாக சேர்ந்துகொண்ட சிறுமி ஒருத்தியை விடியலின் அடையாளங்களைச் சொல்லி, பிள்ளாய்! என்று அழைத்து தூக்கத்திலிருந்து எழுப்பி அழைத்து செல்கிறாள் ஆண்டாள். பூர்வாசார்யர்கள் இந்த பாசுரத்தை வீட்டினுள்ளே தூங்குகின்ற பெண்ணுக்கும், ஆண்டாள் மற்றும் அவர்கள் குழுவான கோபிகைகளுக்கும் இடையே ஒரு கேள்வி பதிலாக, சம்பாஷணையாக சித்திரித்து கூறுவர்.
ஆண்டாள் இந்த பெண்ணின் வீட்டு வாசலில் நின்று, “அம்மா பொழுது புலர்ந்தது.. நீ நேற்று பாவை நோன்புக்கு எங்களுடன் வருவதாக அத்தனை நேரம் சொன்னாயே! எழுந்திரு” என்று சொல்ல, அந்த பெண், “இன்னும் பொழுது விடியவே இல்லையே. அதற்குள் எழுந்திருக்க சொல்கிறீர்களே!” என்கிறாள்.
“இங்கே வெளியே வந்து பார், பறவைகளெல்லாம் விடிந்ததனால் உற்சாகமாக சப்தமெழுப்பிக்கொண்டிருக்கின்றன…” என்று ஆண்டாள் சொல்ல, அவளோ, “நீங்கள் க்ருஷ்ணனோடு சேருவதை நினைத்து நினைத்து உறங்காமல் இருப்பவர்கள். நீங்கள் பறவைகளையும் உறங்கவொட்டாது எழுப்பி விட்டிருப்பீர்கள், அதனால் அவைகள் கத்துகின்றன” என்கிறாள்.
“விடிந்ததனால் புள்ளரையன் கோவிலில் – பட்சிகளுக்கு அரசனான கருடனின் தலைவன் நாராயணன் – புள் அரையன் கோ – இல்லில், விடிந்ததற்கு அடையாளமாக சங்கு ஊதுகிறார்கள். அந்த பேரொலி உனக்கு கேட்கவில்லையா?” என்று ஆண்டாள் கேட்க, “அது ஏதோ சாமத்துக்கு சாமம் ஊதுகிற சங்காக கூட இருக்கலாம். இதெல்லாம் விடிந்ததற்கு அடையாளம் இல்லை. நான் விடிந்த பிறகு வருகிறேன்!” என்கிறாள் அந்தப் பெண்.
“பரம பாகவத பெண்பிள்ளையான நீ இப்படி சொல்லலாமா? க்ருஷ்ணனுக்கு எத்தனை ஆபத்துக்கள் வந்தன, கண்ணனை நச்சு பாலை கொடுத்து கொல்லப்பார்த்த பூதனை, சகடமென்னும் சிறு விளையாட்டு பொருளுக்குள் ஆவேசித்து கண்ணனை கொல்லப்பார்த்த சகடாசுரன், என்று எத்தனையோ பேர்கள் வந்தார்களே… அவர்களை எல்லாம் அழித்து நம்மைக்காத்த சரண்யனாயிற்றே அவன்” என்று அவன் பெருமைகளை சொல்ல, “அவர்களை எல்லாம்தான் அழித்தாயிற்றே!” என்று இவள் எழுந்து வராமலே இருக்கிறாள்.
“அம்மா, இத்தனை அடையாளங்கள் சொல்லியும் நீ எழுந்திருக்க வில்லை. இந்த அசுரர்களெல்லாம் நுழைய முடியாத இடமான பாற்கடலில் பாம்பணையில் யோக நித்திரையில் இருக்கும் ஜகத்காரண வஸ்துவை – வித்தை – தம் உள்ளத்துள் வைத்துள்ள ஆய்ப்பாடியைச் சேர்ந்த யோகிகளும், முனிவர்களும் மெல்ல எழுந்திருந்து சம்ப்ரதாய முறைப்படி ‘ஹரிர்:ஹரி ஹரிர்:ஹரி’ என்று ஏழுமுறை சொல்ல – அது பேரொலியாக ஒலித்து நம் உள்ளத்தை குளிர்விக்கிறதே! இது கண்டுதான் நாங்களும் எழுந்திருந்து உன்னை எழுப்ப வந்துள்ளோம் – வந்து எங்களுடன் சேர்ந்து கொள் என்று அழைக்க அந்த சிறுமியும் வந்து சேர்ந்து கொள்கிறாள் என்பது சரித்திரம்!
இதில் உள்ளே தூங்குபவளுக்கும் வெளியே இருந்து எழுப்புகிறவர்களுக்கும் பக்தியில் வித்தியாசமில்லை. குடம் குடமாய் பாலூற்றினாலும் விஷம் குணம் மாறுவதில்லை – குடம் நிறையபாலில் ஒரு துளி விஷம் கலந்தாலும் மொத்தமும் விஷமாகி விடுகிறது – அதைப்போல் க்ருஷ்ணனுடைய குணங்களை சிறிது அனுபவித்து விட்டாலும், நஞ்சுண்டாரைப்போலே சிலரை மயங்கப்பண்ணுவதும், சிலரை இருந்த இடத்திலே இருக்கவொட்டாதே துடிக்கப்பண்ணுகையாலும், சிலர் உறங்க, சிலர் குதூகலமாக துள்ளிக்கொண்டு சீக்கிரமாக எழுந்து வந்து விடுகிறார்கள் என்பது பெரியோர் வாக்கு.
இந்த பாசுரத்தில் சில முக்கியமான விஷயங்கள் – புள்ளரையன் கோவில் என்று சொல்லும்போது, பாரத காலமான துவாபர யுகத்தில் கோவில்கள் இருந்ததா? என்ற கேள்வி வரலாம். கண்ணனே இருக்கும்போது வேறு கோவில் எதற்கு என்றும் தோன்றலாம். கோவில் – அர்ச்சை வழிபாடு – அதற்கும் பலகாலம் முன்பிருந்தே இருந்தது. இவர்களுக்கு முந்தைய யுகமான த்ரேதா யுகத்திலேயே ஸ்ரீராமன் திருவரங்கத்து பெருமானான அழகிய மணவாளனை ஸ்ரீரங்க நாதனை அர்ச்சாரூபமாக – அதற்கும் பல காலம் முந்தைய தனது குலதனமாக கொண்டு வைத்திருந்து பின் விபீஷணாழ்வானுக்கு வழங்கவில்லையா? அதனால் அர்ச்சிராதி மார்க்கம் என்றுமுள்ளது என்பது தேறும். அர்ச்சையில்தான் மனிதர்களான நாம் தெய்வத்தை உணரமுடியும். அர்ச்சையிடம் முதலில் சரணாகதி செய்துதான் பகவதனுக்ரஹத்தை பெறமுடியும் என்பது சித்தாந்தம்.
அடுத்து, முனிவர்களும் யோகிகளும் என்று பிரித்து சொன்னது – முனிவர்கள் தம் ஞானம் சுடர்விட அனுபவஸ்தர்களாய் பரமனை உணர்ந்தவர்கள் – யோகிகள் யோகாப்யாசத்தினால் பரமனை அடைய முயற்சிப்பவர்கள்! இன்னொரு விதமாக பார்த்தால் இருந்த இடத்திலிருந்தே தவம் செய்வோர் முனிவர். அங்குமிங்கும் அலைந்து உடலை வருத்திக்கொள்வோர் யோகியர். அவர்களெல்லாம் தம் ஹ்ருதய கமலத்துள் பரமன் பைய துயிலுவதை கண்டுகொண்டு அதற்காக அவனுக்கு அலுங்காமல் மெள்ள எழுந்து ஹரி நாம சங்கீர்த்தனம் செய்கிறார்கள்! யோகமார்க்கத்தை குறிப்பால் உணர்த்தும்போது வெள்ளத்து அரவு என்று கோடி காட்டுகிறாள் ஆண்டாள்!
விஜயலஷ்மி ராஜ் அவர்கள் வழங்கிய
திருப்பாவை பாடல் மற்றும் விளக்கம்
ஆடியோ வடிவில்
திருப்பாவை பாடல் மற்றும் விளக்கம்
ஆடியோ வடிவில்
